U nas siatkarscy sympatycy przyzwyczajeni są od dłuższego czasu do fetowania medali. Podczas kolejnych turniejów kadra narodowa Polski przedstawia doskonałą dyspozycję, czego efektem są wygrywane medale. Polscy reprezentanci jako jedyni w dziejach tej dyscypliny, byli w stanie obronić mistrzostwo świata i należy to podkreślić. Jest to ogromne osiągnięcie, które zasługuje na szacunku i nie ulega to wątpliwości. Na początku XXI wieku, kiedy to szesnaście lat temu zagraliśmy w meczu finałowym na mundialu kreowała się wielkość siatki w naszym kraju. Doskonały turniej wówczas rozegrał Wlazły, którego powstrzymali dopiero reprezentanci Brazylii. Pomimo przegranej w wielkim finale z brazylijską reprezentacją rezultatem 0:3 sportowi dziennikarze wysyłali bardzo dużo pochwał w kierunku reprezentacji Polski. Z całą pewnością nikt nie był w stanie przewidzieć, jakie sukcesy odniesie ta generacja siatkarzy w kolejnych latach.
Dla sukcesów naszych zawodników bez najmniejszych wątpliwości kluczem byli roztropnie dobierani szkoleniowcy. Na doskonałą dyspozycję na parkiecie zazwyczaj wpływało to, że polscy reprezentanci świetnie się rozumieli z selekcjonerami. Identycznie wygląda to w przypadku narodowej kadry Polski i trenera Nikoli Grbicia, który przejął zespół po Heynenie. Były siatkarz pochodzący z Serbii początkowo nie budził zaufania wśród ekspertów z naszego kraju, jednak wraz z upływem czasu wypracował sobie solidną markę. Drużyna narodowa Polski za dwa miesiące będzie bronić pucharu w trakcie mundialu. Zanim jednak to się wydarzy, reprezentanci Polski wystąpili w turnieju Ligi Narodów. W siatkówce to jest względnie świeży format turnieju, który fani przyjęli z dużym optymizmem. Dużo ludzi oczekiwało tego, iż polska kadra narodowa da radę wygrać w tych nowych rozgrywkach. podczas grupowych zmagań prezentowali się fantastycznie, a w ćwierćfinale triumfowali z irańską narodową drużyną. W półfinale zawodnicy polskiego zespołu nie poradzili sobie jednak z drużyną narodową Stanów Zjednoczonych i musieli się zadowolić spotkaniem o trzecie miejsce. Drużyna narodowa Włoch była oponentem drużyny polskiej. W rozrachunku końcowym ten pojedynek skończył się wynikiem 0:3 i drużyna polska mogła radować się z brązowego medalu National League.